Ҳайқириқ

      Инсон яралганда Аллох унга икки юзни чирой, ҳаё кабилар учун берган эди. Дастлаб бу юзлардан ҳаё қочди,кейин қон қочди. Қизиллик йўқолди, андиша ўлди. Аллох юз деб берган азо бугун ниқобга айланди. Ха, ха хохлагандан ўзгартириш мумкин бўлган оддий ниқобга. Ундан бирор бир ифода ўқий олмайсан , топа олмаймасан бирор бир туйғу.
    Термуласан, тикиласан… Асабларинг эса ғарбнинг айрим раққосларидек жазавага туша бошлайди. Дод дейсан, дооод дейсан. Тишларинг эса метин қўрғон, додинг додлаб ичингда қолади. Қулоқларинг бўлса, ўзини ўзи беркитади. Ёлғонлардан эмас, тишларинг ғижиридан чарчайди у. Ғазабинг бармоқларинга кўчади. Шарқ -шурқ,қарс-қурс – бўгинларинг раққос асабларинга куй чала бошлайди. Охири толиққан нигохларинг киприклар ортига беркинади. Кўзларинг юмилсада, кўраверасан… кўраверасан…
    Нима у сени оғритган? Бу юзнинг жонсизлигими ва ёки орсизлигими? Нега тишларинг ғижирини “қуллуқ”қа айлантирасан? Нега уларини очмайсан? Нима фарқинг колади ундан,нима?! Ахир бир юзи сенда бўлган бу каснинг иккинчи юзи бошқадаку! Оч унинг юзини,юлиб от ниқобини! Қутқар, ўз ўзингни фожиадан қутқар!
    Икки юзламачи… у сирли душманданда хавфли. Унинг нафақат юзи балки юраги хам виждони хам ниқобга айланган. Хиссиёти йўқ унинг ,фақат хисоб - китоб бор . Асабий бармоқларингни харакатга келтирма, унинг юзи оғримайди ахир! Қўлларинг етса виждонига ур! Силта! Уйғот! Ғижирламасин тишларинг,тишласин – юрагини тишласин!
   Чекинма! Уни уйғотиш кўлингдан келмаса хам кураш! Ўзинг учун кураш! Ғафлатга қарши, мудроққа қарши кураш! Юзингни ўлиб колишига қарши,виждонинг нурашига қарши кураш! Зеро, сенга қараган киши жирканмасин,терс кетмасин. Сени кўрганда кулсин,кўргиси келсин,рахмат десин:
ЎЗИНГ УЧУН,
 ЎЗЛИГИНГ УЧУН!!!

 Нозима Акбарова 

"Орзу Акбар"